ای خدا امشب گریبان دلم را چــاک کن            چشم خشکم را ز اشک خجلتم نمناک کن

باز از زنگار عصیان تیره شد دلهای ما            ازغبـار معصیت دامان ما را پــاک کن

تــا به معــراج نیــایش این بــراق آه را            شب همه شب میهمان خـانۀ افــلاک کن

ما ز پا افتادگان را دستگیری کن، سپس           در ره آزادگــی و بنــدگی چــالاک کــن

لذت حــال دعــا را در مــذاق مـا بریــز          نالــۀ ما را ســر ســجــاده آتـشنــاک کن

تا که فــردا حاصل امروز را پیـدا کنیم           با تولای علــی ما را به زیــر خـاک کن

گلشن جان «وفائی» پر گل است از یاد تو          این گلستــان وفا را خالی از خاشاک کن